Nic nikomu nie mów.

Nie tylko nam, nie tylko nam,
przesłonił wszystko pośpiesznych wrażeń wiek.
A kiedy noc, wśród czterech ścian,
już nas zamknęła, ktoś nagle pierwszy wszedł.

Nic nikomu nie mów, nic nikomu nie mów.
Niech ludzie dalej myślą, że jak dawniej wszystko, między nami trwa.
Nic nikomu nie mów, nic nikomu nie mów.
Patrz w oczy me jak przedtem, powtórz głośnym szeptem
słowa, których brak...

Nie, nie mów nic nikomu,
któż umiałby nam pomóc?
Czas, może czas uparty, rozda nowe karty
W tej milczącej grze, kto wie...


Nic, nikomu nie mów, nic nikomu nie mów.
Patrz w oczy me jak przedtem, powtórz głośnym szeptem
słowa których brak...

Nie, nie mów nic nikomu,
któż umiałby nam pomóc?
Czas, może czas uparty, rozda nowe karty,
w tej milczącej grze, kto wie?