piątek, 14 września 2007

Błękitna tarantella

Jak w ogromną klawiaturę wiatr uderza w błękit mórz.
Wiszą mury nad zatoką niby srebrnej gwiazdki nów.
Szumi woda, tańczy niebo, blaskiem słońca fala gra.
Z nim błękitna tarantella, niecierpliwie tak jak ja.

Przyjdź beztroski jak fale tych mórz
Tak za Tobą stęskniłam się już

Nikt nie zatrzyma fal tych biegu
Nikt mi tęsknoty nie ukoi
Fale wracają wciąż do brzegu
Jak moja do Ciebie myśl

La la la la la la la la la
.....

To dla Ciebie w podarunku, to na Twoją miły cześć.
Ktoś zapalił słońce w niebie, ktoś ułożył moją pieśń.
To na Twoje powitanie niespokojnie tańczy wiatr.
Chciałby ujrzeć w złotym piasku Twoich stóp wilgotny blask.

Przyjdź beztroski jak fale tych mórz
Tak za Tobą stęskniłam się już

Nikt nie zatrzyma fal tych biegu
Nikt mi tęsknoty nie ukoi
Fale wracają wciąż do brzegu
Jak moja do Ciebie myśl

Lal la la la la la la la la
..

Czemu jeszcze Cię nie widać wkrótce już zapadnie zmrok.
Nad zatoką szybko gaśnie gorejący słońca krąg.
Coraz głośniej szumi morze, coraz szybciej fala gra.
Z nim błękitna tarantela, niecierpliwie tak jak ja.

Przyjdź beztroski jak fale tych mórz
Tak za Tobą stęskniłam się już

Nikt nie zatrzyma fal tych biegu
Nikt mi tęsknoty nie ukoi
Fale wracają wciąż do brzegu
Jak moja do Ciebie myśl

Lal la la la la la la la la
...

Brak komentarzy: