wtorek, 25 września 2007

Marzeń moich nie zna nikt


Tak lubię czasami pomarzyć,
przywołać wspomnienia gdy ginie ich ślad.
Pośród złudzeń miraży, lepszy wydaje się świat.

Marzeń moich nie zna nikt,
nie wiesz o nich nawet Ty.
Kryje je w sercu na samym dnie,
nieosiągalne marzenia me.
Chciałabym spojrzeć tylko raz,
na naszą ziemię z najdalszej gwiazd.
Mleczną drogą na spacer pójść, wsiąść na wielki wóz.
Chciałabym cofnąć czasu bieg, by zeszłoroczny padał śnieg,
by tamta wiosna wróciła tu i zgasłe świty wstały znów.
Marzeń moich nie zna nikt.
A największe spośród nich w sercu mam na samym dnie,
chcę byś zawsze kochał mnie.

Już zmierzch pozapalał latarnie
i księżyc prowadzi nas dwoje przez park.
Miasto cisza ogarnia, w ciszy rozpala się mgła.

Marzen moich nie zna nikt,
nie wiesz o nich nawet Ty.
Kryje je w sercu na samym dnie,
nieosiągalne marzenia me.
Chciałabym spojrzeć tylko raz,
na naszą ziemię z najdalszej gwiazd.
Mleczną drogą na spacer pójść, wsiąść na wielki wóz.
Chciałabym cofnąć czasu bieg, by zeszłoroczny padał śnieg,
by tamta wiosna wróciła tu i zgasłe świty wstały znów.
Marzen moich nie zna nikt.
A największe spośród nich w sercu mam na samym dnie,
chce byś zawsze kochał mnie...

Brak komentarzy: